Իսրայելը պաշտոնապես.
Մենք հաստատակամ ենք ոչնչացնել Հայաստանը

. Իսրայելի արտգործնախարար Էլի Քոհեն Հրեից պետությունը, որը որոշ գնահատականների համաձայն գտնվում է ինքնաոչնչացման հորձանքի մեջ, ջանքեր է գործադրում արտակարգ ռեժիմով ուժգնացնել յուրաքանչյուր ինքնիշխան պետության համար օդի պես անհրաժեշտ արտաքին քաղաքական գործունեությունը: Բնական է, որ այդ գործունեությունը ուղղված պիտի լինի ազգային շահերին սպառնացող վտանգների դեմ: Իսրայելի համար այդպիսիք են Իրանն ու Հայաստանը – Ի րանում

Փաշինյանին ոչ թե երկրից, այլ մեր միջից պիտի վտարենք

. «Լրագրի» թղթակցի հարցերին պատասխանում է քաղաքական մեկնաբան Պավել Դալլաքյանը . . Ե րևան–Բաքու պայմանագրի ստորագրման և խորհրդարանի կողմից վավերացման անհրաժեշտության կապակցությամբ հանրային քննարկումների մաս է դարձել Նիկոլ Փաշինյանի կառավարության և իշխող կուսակցության անդամ պատգամավորների հնարավոր արտագաղթի հարցը։ Ծայրահեղ կարծիքներ են հնչում՝ դատել հրապարակում, կամ ֆիզիկական բռնություն գործադրելով չթողնել նրանց հեռանալ, կամ, ընդհակառակը, զուտ բարոյական

Ալիեւը բարձր գնահատեց Փաշինյանին՝ Բաքուն խոստանում է հայերին չտեղահանել Հայաստանից

. ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հունվար 11-ի ասուլիսը պատասխան էր Երեւանին ավելի վաղ ուղղված ցապար առաջնորդի պահանջներին (Ի.Ալիեւ): Բաքուն արձագանքեց Փաշինյանի ելույթին, օգտագործելով իր տրամադրության տակ եղած հաղորդակցության ուղիղ եւ միջնորդված խողովակները: Ինչ գնահատական հնչեց . . Ի պատասխան հրապարակվեց Հայաստանի Հանրապետությունը, կամ Ալիեւի բառերով Արեւմտյան Ադրբեջանը «արեւմտաադրբեջանցիներով (երբեմնի հայաստանաբնակ թուրքերով եւ նրաց ժառանգներով –

Երեք հայրենիք եւ ոչ մի Հայաստան. Շնորհակալ լինենք Ալիեւին, թե Փաշինյանին

. «Իլյուշա» մականունը կրող Բաքվի պարագլուխը ամենեւին ոչ զավեշտալի ազդեցություն կարող է ունենալ հայ քաղաքական մտքի վրա: Աշխարհագրական միեւնույն շրջանում, պատմական համանման փուլում, պահի ռազմաքաղաքական նման հանգամանքների ներքո հայերի եւ ցապար ցեղերի առաջնորդների արդյունավետությունը սար ու ձորի տարբերություն ունի՝ հօգուտ երկրորդի: Հայերի համար այսպիսի արձանագրումը նվաստացուցիչ է, եթե նկատի առնենք ազգի պատկառազդու պատմական պատվանդանը .

Հարված տեր եւ տիկին վարչապետից. Բարբարոսների ներխուժումը մշակութային կոդի կորիզը

. Իրադարձությունները Բերձորի ուղու վրա ստիպում են խոսել Հայաստանի տարբեր հատվածներում մեզ սպառնացող վտանգների շարքին առաջնահերթ, բոլոր իմաստներով կենտրոնական մեկ խնդրի մասին: Որքանով է համաչափ հանրային արձագանքը մեր անվտանգությունը քայքայած մշակութային վիրուսային գրոհին: Ֆիզիկական վնաս հասցնելուց հետո միայն նկատվեց Երեւանի Հանրապետության հրապարակի ավերումը: Մինչդեռ երկրի ճարտարապետական ողջ նկարագիրը, Հայաստանում աչքի ընկնող բոլոր շինությունները ենթարկվել էին

Նախիջեւանը դե-յուրե ՀՀ մաս չէ. Պարզ լուծումները ժողովրդաշահ են, բայց արժե մարդիկ ստույգ կողմնորոշվեն

. ԱԺԲ կուսակցության ղեկավարներից դեսպան Արա Պապյանը այն եզակի գործիչներից է, որ ասպարեզի վրա է պահել այնպիսի մատերիա, ինչպես Վիլսոնի իրավարար վճիռն է, կամ Կարսի մարզի հանդեպ համատիրություն, կոնդոմինիում սահմանելու գաղափարը: Բաներ, որ ուրիշ ոչ ոք չի արել: ՔՊ-«ընդդիմադիր» տեղեկատվական աղբով շրջապատված հայ հանրությունը կարիք ունի ներկայիս Հայաստանի ոչ միայն ապագայի, այլեւ անցյալի ճշգրտման, մանավանդ

«Խաղաղության պայմանագրի» Վաշինգտոնյա՞ն, թե Մոսկովյան տարբերակ. Ինչ է տաքցվում «ընտրության» հետեւում

. Թե ինչպիսին են պայմանագրի տարբերակները, ոչ ոք ստույգ չգիտի: Շրջանառվում են ռուս Խովաեւի անվամբ արաջարկներ, Փաշինյանը ասում է ո՛չ ռուսներին, այնուհետեւ կեցցե՛ն ռուսներ: Որքան էլ տարօրինակ թվա, առավել կարեւոր են բոլորովին այլ, հանրության ուշադրությունից միտումնավոր թաքցվող հանգամանքները – Խ աղաղության պայմանագիրը, կամ միջպետական հարաբերությունների նորմալացման համաձայնությունը սովորաբար կնքվում է պատերազմած սուբյեկտների միջեւ: ՀՀ եւ

ՀՀ եւ Նախիջեւանի միջեւ սահմանը «Ադրբեջանի» սահման չէ

. Նախիջեւանի ինքնավար հանրապետության եւ ՀՀ հարավ-արեւմտյան /1/ սահմանը ոչ թե ԽՍՀՄ հանրապետությունների ադմիստրատիվ սահման է, այլ 1921 թվականի Մոսկվա/Կարսի պայմանագրերով որոշված բաժանիչ գիծ: Պաշտոնական Երեւանի եւ Բաքվի սուվերենությունների տարածքային սահմանազատումը ԽՍՀՄ ադմինիստրատիվ սահմանագծերով, ինչի մասին խոսում է ՀՀ վարչապետ Փաշինյանը, իրավազոր է միայն ՀՀ արեւելյան /2/ սահմանի բաժնով, այն էլ վճռորոշ մի քանի վերապահումով

Չինաստանի ճնշումը Հայաստանի վրա անընդունելի է. Պեկինը զիջու՞մ է Մանջուրիան եւ ճանաչում Ուռումչի՞ն

. Կարելի է արդյոք պատկերացնել մի իրավիճակ, երբ Չինաստնը զիջում է Մանջոու-Գոն Ճապոնիային, համաձայնում Թայվանի ստատուս-քվոյին, իսկ Արեւելյան Թուրքեստանում (չին. Սինձյան) հանրաքվե անցկացնում եւ ճանաչում այդտեղ թյուրքական անկախ պետությունը: Եթե չի կարելի պատկերացնել, ապա ինչու ապրել 20-ի իր դեմարշով պաշտոնական Պեկինը ենթադրում է հայրենիքի զգացման իսպառ բացակայություն հայերի մոտ – Ս յունիքի հարավում երկաթուղու և

Нажим Пекина на Армению неприемлем. Китай уступает Японии земли Манчжурии и признает Урумчи?

. Можно представить ситуацию, когда КНР уступает территорию Манчжоу-Го в пользу Японии, соглашается со статус-кво Тайваня, а также проводит референдум в Восточном Туркестане (Синьцзян) и признает там тюркское государство? Если нельзя, то почему официальный Пекин в своем демарше от 20 апреля предполагает отсутствие чувства родины у армянского народа – В ыдвигая к Армении требования по